Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa; Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Nam constitui virtus nullo modo potesti nisi ea, quae sunt prima naturae, ut ad summam pertinentia tenebit. Erit enim mecum, si tecum erit. 

Ergo in hac ratione tota de maximis fere rebus Stoici illos
secuti sunt, ut et deos esse et quattuor ex rebus omnia
constare dicerent.

Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.
Stoicos roga.
Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.
Bork
Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Recte, inquit, intellegis.
Res enim concurrent contrariae.
Quem quidem locum comit multa venustate et omni sale idem Lucilius, apud quem praeclare Scaevola: Graecum te, Albuci, quam Romanum atque Sabinum, municipem Ponti, Tritani, centurionum, praeclarorum hominum ac primorum signiferumque, maluisti dici.
  1. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria?
  2. At vero si ad vitem sensus accesserit, ut appetitum quendam habeat et per se ipsa moveatur, quid facturam putas?
  3. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Age, inquies, ista parva sunt. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Comprehensum, quod cognitum non habet? De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Sed plane dicit quod intellegit. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.